25 Temmuz 2010 Pazar

Tek bir damla

Yağmur damlası yüzüne çarpar.Tek tek.Yavaş yavaş.Nasılda huzurlu görünür oradan değil mi ? Oysa can acıtır.Keskin bir tokat gibi çarpar tenine.Yakar.Söylemek istedikleri vardır çünkü.İçinde tutmaktan acıları,başkasınında canını acıtır işte.Kalıplaşmış gibi.Artık sadece kendi düşüncelerini değil çarptıklarınında canına okur! İstemez böyle olmayı.Kendi seçmedi çünkü.3 hakkı yok oyunlardaki gibi.Oyun değil bu,bilir.Çırpınır.Huzur suretini takınıp devam eder yoluna.Kanar,kanatır.Acır,acıtır.Sinsice.. Yapacak bir şeyi yok,bakmayın öyle.Kural bu.Böyle olmak zorunda.Ellerini kesip yüreğindeki acıyı unutmak ister.Sonra öğrenir.Olmaz ki.. Her hücrendeki hüzün oraya özgüdür.Öğrenir.. Öğrenecektir..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder